Door de veranderde eisen die aan de kwaliteit en complexiteit van zorg worden gesteld, hebben organisaties een paar jaar geleden de opleidingseisen aangescherpt. Niveau 3 werd de ondergrens en van beroepen als verpleeghulp werd afscheid genomen. Gezien de beperkte financiële ruimte een logische ontwikkeling, maar anno 2018 staan de zaken er toch weer anders voor. 

Er is momenteel sectorbreed een tekort aan personeel en dat laat zich voelen in de dagelijkse praktijk. Herma Scholten is projectleider Sociaal Domein bij de gemeente Enschede en weet hoe fnuikend het kan zijn als de ‘kleine’ taken binnen een zorginstelling blijven liggen. “De schoonmoeder van mijn toenmalige directeur kreeg in een zorginstelling waar ze verbleef heel vriendelijk een kopje koffie aangeboden. Na twee uur kwam dezelfde medewerker weer terug om te constateren dat de koffie er nog steeds stond, maar nu koud. Ze kon zelf het kopje niet naar haar mond brengen. Daar had ze hulp bij nodig, maar daar was geen tijd voor.”

Banen in de zorg

Het voorbeeld illustreert het type werk dat men in Enschede in de zorg probeert in te vullen. Scholten: “We zijn langs de zorginstellingen gegaan en hebben ons idee voorgelegd. Wat we willen doen, is het terugbrengen van ‘aandachtsbanen’ in de zorg. We noemden het aandachtsbanen, maar we kijken breed naar waar we ruimte kunnen maken voor nieuwe werkplekken.”

In de praktijk gaat het vaak (niet uitsluitend) om banen aan de onderkant van het functiegebouw. “Er is nu weer financiële ruimte, maar de mensen zijn er niet. Binnen Banen in de zorg kijken we hoe we dit kunnen laten invullen door mensen die nu nog geen betaald werk doen, maar dit op termijn binnen de zorg prima zouden kunnen. Daarnaast kijken we naar hoe huidige medewerkers verder geschoold en behouden kunnen blijven. Ons motto is ‘voordeur open, achterdeur dicht’.”

Het idee voor het project Banen in de zorg ontstond iets eerder dan RAAT