Directeur Benny Kraaiveld weet niet of het aan het beleid binnen woon- en zorgcentrum Friso in Almelo ligt dat een 85-jarige cliënt onlangs ‘uit de kast kwam’. "Maar de openheid is er.” Het huis met 67 bewoners en 180 aanleunwoningen heeft als een van de weinige zorgorganisaties de Roze Loper gekregen. "We zijn daarvoor geaudit en officieel gecertificeerd.”

De visie dat iedereen zich welkom en gewenst moet voelen wordt door Friso overal doorgevoerd. Van de duidelijk zichtbare gedragsregels bij de ingang tot het aanpassen van formulieren: er is aandacht voor onderling respect waarbij ook een, op de meerderheid afwijkende, seksuele voorkeur geen enkele belemmering moet vormen. 

"Eigenlijk is de hele discussie aangezwengeld door een medewerker. Hij is getrouwd met een man en kreeg altijd vragen als hij zijn twee achternamen op formulieren invulde. Zo hebben we er bijvoorbeeld voor gekozen niet te vragen naar een meisjesnaam, maar naar een geboortenaam. Daarmee doe je recht aan meer vormen van samenleven dan alleen die traditionele.”

"Een 85-jarige cliënt kwam onlangs uit de kast.”

Tolerant

Hij merkt dat veel instellingen roepen dat ze nu eenmaal niet te maken hebben met mensen met een andere geaardheid. "Daarmee ontken je, mijns inziens, wat er in de samenleving speelt. Homo, lesbisch, transgender, transseksueel: bij ons is iedereen welkom. Wij zeggen niet alleen dat we tolerant zijn, we zijn het ook.”

Bij de start verwachtte menigeen een toeloop aan cliënten die specifiek op het ‘homohuis’ zouden afkomen. "Dat is niet gebeurd. Toch merken we dat het ook bij oudere mensen leeft. Ze beginnen bijvoorbeeld over die kleinzoon die homo is. Niet alleen met het personeel, ze vinden elkaar ook onderling.”

Fysiek en psychisch geweld, pesten, discriminatie: het past niet in het kleine, onafhankelijke huis, vindt hij. "Eigenlijk zijn het normale normen en waarden."