Buiten de sector: aanbestedingen

Nu de verantwoordelijkheid voor (onder andere) zorg en welzijn bij gemeenten ligt, moeten die zich inspannen om de kwaliteit van de dienstverlening op peil te houden, of te verbeteren. Dat doen ze door via aanbestedingen te borgen dat ze de beste aanbieders 'binnenhalen'. Voor aanbieders van zorg en welzijn is dat nieuw. Hoe zorg je dat je je diensten zo aanbiedt dat de gemeente de kwaliteit herkent die je denkt te bieden? We vragen het aan Alice Hilbers die zich met haar bedrijf Intercoaches ondermeer heeft gespecialiseerd in het fenomeen aanbestedingen binnen de zorgsector.

Anders denken

"Het grootste probleem is,” stelt Alice, "dat zorginstellingen niet gewend zijn aan aanbestedingen, of aan tenders zoals die in andere branches wel genoemd worden. In de bouw of in de reclamewereld, om maar eens wat te noemen, weten ze niet beter, daar worden alle projecten op die manier verdeeld. In de zorg is dat nieuw en dat vraagt om een andere manier van denken en werken dan men gewend is.”

Overgangsfase

Het traject van aanbestedingen door gemeenten verkeert op dit moment in een overgangsfase, wat betekent dat niet alles daadwerkelijk in de vorm van een openbare aanbesteding wordt gegoten. Er zijn veel meer soorten aanbesteding (zoals de bestuurlijke, de meervoudig onderhandse, die niet-Europese enz. met allemaal eigen spelregels!). De gemeente mag zelf kiezen voor welke soort zij gaat en als aanbieder kun je een aanbesteding door gebrek aan ervaring ‘verkeerd’ inschatten en dus ook verkeerd invullen. Alle aanbestedingen die dit jaar worden ingediend, gaan over 2016 en vallen dus al onder de ‘strenge’ selectie. Er wacht de sector dan ook een flinke concurrentieslag. >

Hoe zorg je dat je je diensten zo aanbiedt dat de gemeente de kwaliteit herkent die je denkt te bieden?