De maatschappij verandert, net als cliënten en medewerkers. En werkgevers veranderen daarmee ook. Zorgorganisatie Zorgaccent en Kadera, de organisatie die zich richt op de aanpak van huiselijk geweld, hebben de afgelopen jaren grote wijzigingen ondergaan. Bij beide is gekozen voor meer ruimte en meer verantwoordelijkheden voor medewerkers. Een traject dat inspireert, maar zeker niet vanzelf gaat.

Irma Harmelink, voorzitter van de Raad van Bestuur bij ZorgAccent Almelo, en Wilma Wielakker, directeur-bestuurder bij Kadera, spreken beiden van een ‘organisch proces’. "Het is bij ons spontaan ontstaan. Er kwam behoefte om de cyclus van meerjarenbeleidsplannen die wij hanteerden los te laten. Vroeger dachten we dat de werkelijkheid zich wel vormt naar goede plannen. We weten onderhand dat het zo niet werkt”, vertelt Irma Harmelink. 

Uitgaan van de basis werd bij ZorgAccent het principe. "Het besef wie je bent en wat je wilt zijn: dàt zit in de genen en dàt wordt breed gedragen. Niet zoveel plannenmakerij meer, maar een aantal waarden die houvast bieden. Die waarden zijn de basis van alles wat we doen en zijn vastgelegd in een visiedocument.”

Kip-eiverhaal

Ook Wilma Wielakker heeft het besef dat de ontwikkeling die haar organisatie doormaakt niet puur van binnenuit is ontstaan. "Het is het kip-eiverhaal. Maar de basis is wel dat we altijd gezien en gevoeld hebben dat waar je mensen ruimte geeft in wat ze de moeite waard vinden, dat je daar de beste resultaten mee boekt.” >

"Vroeger dachten we dat de werkelijkheid zich wel vormt naar goede plannen. We weten onderhand dat het zo niet werkt”