Organisaties in zorg en welzijn hebben te maken met structurele personeelstekorten en er zijn tal van initiatieven om hier ook buiten de gebaande paden oplossingen voor te vinden. Anderzijds hebben organisaties de (sociale) verantwoordelijkheid om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt te steunen. Een methodiek die voor beide een oplossing biedt, is Functiecreatie. Dr. Brigitte van Lierop, eigenaar van Disworks, benadrukt dat Functiecreatie alleen zin heeft als er ook sprake is van waardecreatie. 

“De oorsprong van de methodiek Functiecreatie ligt bij Job Carving, dat onder meer door professor Frans Nijhuis van de Universiteit Maastricht is gestandaardiseerd”, stelt Van Lierop. “Vanuit Disworks heb ik dit opgepakt en verder ontwikkeld tot Functiecreatie: een aanpak waarbij het voordeel voor de werkgever de essentiële basis vormt”.

Kijken naar werkprocessen

Van Lierop: “Bij Functiecreatie gaan we heel pragmatisch zoeken naar oplossingen, zodat er voordeel ontstaat voor zowel de werkgever als voor de 

mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Dat lukt niet door simpelweg taken te verzamelen en die in een nieuwe functie te stoppen. Het is ook niet zo dat je alleen eenvoudige taken weghaalt die onder iemands niveau liggen, maar je kijkt meer naar welke taken buiten iemands kernpakket vallen. Je moet daarvoor zorgvuldig naar werkprocessen kijken.” 

“Als je taken weghaalt bij de hoger opgeleiden in je organisatie en je maakt van die taken nieuwe functies, dan kun je die vastleggen en kwalificeren. Op die manier kunnen de ROC’s daarvoor de opleidingsmogelijkheden bieden. Zo is ook ooit de functie van helpende gecreëerd.” 

“Het is feitelijk niet zo ingewikkeld om banen te maken”, stelt van Lierop. “Een voorbeeld is een dagactiviteitencentrum waar verzorgenden niveau 3 werken. Ongeveer een derde van hun werk blijkt uit logistiek-facilitaire werkzaamheden te bestaan. Mensen halen en brengen, borden op tafel zetten, enzovoort. Dan kun je dus op drie medewerkers één nieuwe medewerker van niveau 0 aannemen.”