Omdenken noodzakelijk
De enige constante is de verandering. Dat stelt de vereniging voor een grote uitdaging.
Vooruit kijken is lastig. Zeker nu. Toch zijn er ook nu zekerheden. Het wordt niet meer zoals het was. Dat wil nog niet betekenen dat het minder wordt, maar anders wordt het in ieder geval. De enige constante is de verandering. Dat stelt de vereniging voor een grote uitdaging. Waarop moet je koersen in een periode van verandering? Met dat dilemma worstelde het bestuur tijdens een discussie over de gewenste koers van WGV Zorg en Welzijn in de beleidsperiode tot 2020. Je hoeft niet ziek te zijn om beter te worden, maar we zijn gewend om pas in actie te komen zodra een probleem zich aandient. Preventief handelen vraagt een andere kijk, ook van de vereniging. Wat wil de burger eigenlijk? Hoe kijkt een jongere over een paar jaar naar werk en carrière? Wat mag je van een professional verwachten en wat verwacht een patiënt dan van een professional? Welke invloed zullen techniek en ICT hebben op mogelijkheden voor (zelf)diagnostiek of behandeling? Of zelfredzaamheid? Hoe staat het over een paar jaar met de solidariteit binnen onze samenleving? Solidariteit tussen jong en oud, tussen werkend en niet-werkend, tussen arm en rijk en tussen gezonde en zieke burgers? |
Veranderingen zijn niet het gevolg van politieke besluiten, maar politieke besluiten volgen op veranderingen. Als we het eens kunnen worden over de vraag waar we naartoe willen, volgt de politiek vanzelf. Afgelopen jaren heeft de discussie over de zorgsector zich vooral toegespitst op twee thema’s: kosten en aansturing. Komende jaren zullen de thema’s vermoedelijk zijn: kwaliteit van het handelen en toegevoegde waarde voor de cliënt/burger. Vanuit een ander gezichtsveld ziet de wereld er ineens heel anders uit. Dat zal ook voor de koers van de vereniging een ingrijpende verandering kunnen betekenen. Het begint met omdenken. Waar het eindigt? Wie zal het zeggen! Gerard Nederpelt
|