Wie van puzzelen houdt kan z’n hart ophalen. Het smeden van een ‘pact’ tussen partijen met verschillende belangen is een grote uitdaging. Het werkgelegenheidsvraagstuk in zorg en welzijn is groot, maar niet uniek. In de meeste bedrijfstakken is momenteel wat aan de hand. Slechts weinige sectoren zijn echter net zo complex als de sector zorg en welzijn. 

Gerard Nederpelt, directeur van WGV Zorg en Welzijn:

"De regeling voor de cofinanciering van sectorplannen, die de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid op 12 augustus in de Staatscourant publiceerde, maakt duidelijk dat een breed draagvlak voor de uitvoering van de plannen noodzakelijk is. Dat houdt in dat er overeenstemming moet zijn over de uitgangssituatie (het hier en nu), over het toekomstperspectief en over de route die bewandeld moet worden. De minister betaalt de helft van de kosten. De andere helft moet van de werkgevers zelf komen of via O&O-fondsen beschikbaar worden gesteld. WGV Zorg en Welzijn heeft dit voorjaar een oproep gedaan om in regionaal 

verband gezamenlijk de uitdagingen op te pakken die samenhangen met de komende transities in de sector. Zorg en welzijn is niet langer de banenmotor. Integendeel. Het aantal arbeidsplaatsen krimpt. Tot nu toe kon dat veelal zonder gedwongen ontslagen, maar inmiddels is dat niet langer het geval. Organisaties bereiden zich voor op moeilijke tijden, vol onzekerheid. Macro-bezuinigingstaakstellingen worden niet door zorg- of welzijnsinstellingen concreet vertaald en ingevuld, maar door anderen. Daardoor blijft lange tijd onduidelijk welke keuzes worden gemaakt en wordt pas geleidelijk aan duidelijk wat dit voor instellingen betekent. Voor zorg en welzijn geldt daarbij een bijzondere omstandigheid. ‘Behoefte’ staat in deze sector namelijk niet gelijk aan ‘vraag’. Bezuinigingen worden vertaald in een vermindering van de collectief bekostigde ‘vraag’, waarbij de ‘behoefte’ veelal aanwezig blijft. >

"Het smeden van een 'pact' tussen partijen met verschillende belangen is een grote uitdaging."